بخشی از دعای دوازدهم صحیفه سجادیه:
1- خداوند امور فاسد بندگانش را از راه توبه اصلاح
اين دعا را امام سجاد عليه السلام در عصر و جامعه اى انشا نموده است كه خبرى از دانش هواشناسى در آن نبود . از اين رو ، نكات علمى اى كه حضرت زين العابدين عليه السلام در اين دعا گوشزد نموده است ، پرده از گوشه اى از علم بى انتهاى مقام امامت و كرامت آن امام همام بر مى دارد .
اللهم اسقنا الغيث ، و انشر علينا رحمتك بغيثك المغدق من السحاب المنساق لنبات أرضك المونق فى جميع الآفاق ؛
خدايا ! بارانى گوارا به ما بنوشان . بار الها ! رحمتت را به واسطه ى باران هاى ريزان از ابرهايى كه در آسمان روان اند و مأمور باريدن بر گل و گياهان زمين گشته اند ، بر ما فرو بار .
باد و باران ، نمادى از حشر موجودات
يكى از عوامل حيات بخش در چرخه ى زيست بر روى كره ى زمين باران است كه به صورت متناوب از ابرهاى پراكنده ى در اتمسفر و با مقدار متفاوت بر اقليم هاى متنوع زمين مى بارد . خداوند سبحان مى فرمايد :
(والله الذى أرسل الرياح فتثير سحابا فسقناه الى بلد ميت فأحيينا به الأرض)؛خدا كسى است كه بادها را مى فرستد و ابرها را مى شوراند و سپس ما آنها را به سوى سرزمين هاى مرده مى فرستيم و زمين را بدان زنده مى كنيم .
باد و باران بهارى تحول نفخه ى صور را براى انسان ها به نمايش مى گذارد ، زيرا هنگامى كه باران و هواى معتدل بهارى بر پوست زمين و نباتات افسرده و بى حركت مى بارد و مى وزد ، دنياى مرده ى زمستانى را يك باره به جهان حركت و زندگى تبديل مى كند كه حيات در انواع و اقسام گل و گياه و بستان جريان مى يابد ؛ چنان كه انگار اسرافيل در صور دميده و رستاخيز را نويد داده است . اين پديده از مهم ترين قرائن فهم چگونگى حشر موجودات است كه با دميدن در صور اسرافيل آغاز مى شود و خداوند متعال ، تعلق اراده ى ربوبى به رستاخيز عمومى را به دميدن در صور و بيدار باش در لشكرگاه نظاميان تشبيه نموده است.
............................
