• بخشی از دعای شانزدهم
1- خداوند هر كس را كه پس از توكل به او، درباره فقرش شكایت به
بگردان تو از جهت ما از عملهاى خوب عملى را كه دير شمارم من با آن عمل بازگشت به سوى تو چون انسان بعد از خلقت او را خلاق عالم در بازار دنيا فرستاد كه تجارت و كسب نمايد كه نفع او عايد خود شود و بعد مراجعت نمايد به سوى او پس عبد كه داخل بازار شد و كسب نمود و به تعجيل بناء او باشد كه خود را به مولى خود برساند خواهد كمال قرب و منزلت خدمت مولى رساند، پس معنى كلام اين است كه توفيق ده مرا به عمل نيكوئى كه به سبب او بازگشت به سوى تو را دوست داشته و بد نداشته باشم بازگشت به سوى تو را، بطى ء مقابل سريع.
و حريص شوم من از براى عمل بر سرعت نمودن رسيدن به تو، و شك به معنى تعجيل است.
تا اينكه بوده باشد مردن محل انس ما و آرام ما.
و محل الفت ما كه مشتاق باشيم به سوى او.
و خويش آن چنانى كه دوست داشته باشيم نزديكى به سوى او را.
حميم: اقارب و خويش را گويند.
بدان كه انسان همين كه در عالم وجود آمد و لباس بر او پوشيده شد ما بين او و خالق جدائى و بينونه حاصل آمد لكن اين عالم زندگانى و حيوه را خداى عزوجل متجر و محل كسب او قرار داد كه در اين عالم كسب و تجارتى نمايد به واسطه ى آن قرب و زلفى به معبود خود رساند پس همانكه موت در نظر او به مراتب مذكوره رسد خواهد فايز شد به قرب و زلفى خدائى اين بود كه حضرت ختمى مآب كه بر او عرض نمودند بقاء دنيا را و موت را فرمودند: الرفيق الاعلى اين بود كه بعضى از عرفاء را در معرض قتل كه درآوردند تعجيل داشت كه زود به راحتم افكنيد و حجاب ما بين من و محبوب من برداريد پس همانكه انسان موت در نظر او محبوب شد در نظر او دنيا عدم صرف است شوق لقاى خدائى در كالبد بدن او شراره كشد و راى خدا در نظر او چيزى نيست به هر چه نظر كند جز خدا نمى بيند.
............................
دعاى آن حضرت (ع) است هنگامى كه ياد شيطان
از دعاهاى آن حضرت است در وداع با ماه رمضان
o خدايا، اى كه
و از دعاى امام عليه السلام بود، در توبه كردن از دادخواهى هاى بندگان و
̶ پروردگارا و (پس از درود و ثناى رسول اكرمت) درود بر حاملان
بنیاد صحیفه سجادیه در استان اصفهان در جهت توسعه فرهنگ قرآن و عترت براساس حدیث ثقلین در سال 1395 تاسیس گردید.
امید است این کتاب ازرشمند صحیفه سجادیه که تنها کتابی است که از سوی اهل بیت (ع) به نگارش درآمده و به عنوان زبور آل محمد و خواهر قرآن معروف است، بعد از قرآن و نهج البلاغه به آن توجه ویژه شود و در جامعه اسلامیمان مورد توجه و بهر برداری قرار گیرد.