بخشی از دعای دوازدهم صحیفه سجادیه:
1- خداوند امور فاسد بندگانش را از راه توبه اصلاح
و اى كسى كه فنا و برطرف نمى كند خزانهاى او را سئوالها.
و اى كسى كه تبديل و تغيير نمى دهد حكمت او را وسيله ها.
بدانكه حكمت عبارت است از ايجاد به اصلح آن افعالى كه متعلق به ذات اقدس بارى است جاى آورده نشود مگر اكمل و اصلح پس اگر گوئى صدقات و ادعيه دفع نمايد بعضى از صوانح را يا باعث شود بر ايجاد بعضى از مقتضيات و اين منافات دارد به اينكه وسائل تغيير ندهد حكمت او را جواب گوئيم كه اصلحيت و اكمليت مشروط به عدم دعا و صدقه است بعد از دعاء اكمل و اصلح همان است كه جاى آورده است.
و اين منافات دارد به اينكه وسائل تغيير ندهد حكمت او را جواب گوئيم كه اصلحيت و اكمليت مشروط به عدم دعا و صدقه است بعد از دعاء اكمل و اصلح همان است كه جاى آورده است.
و اين منافات دارد به اينكه وسائل تغيير ندهد حكمت او را جواب گوئيم كه اصلحيت و اكمليت مشروط به عدم دعا و صدقه است بعد از دعاء اكمل و اصلح همان است كه جاى آورده است.
اى كسى كه منقطع نشود از او حاجتهاى حاجتمندان، معنى اين عبارت به حسب ظاهر آن است كه محتاج به او رجوع كند همان كه محتاج از او فرض شد از او لايزال سئوال نمايد پس سئوال از او قطع نشود و اما معنى عبارت: اى كسى كه رد سئوال نكند از محتاجين اين معنى عبارت نيست، بلكه شايد معنى التزامى هم نباشد.
اللغه: يعييه به كسر ياء تحتانى و عين مهمله از اعياء به معنى عاجز نمودن و احتمال دارد از يعنيه باشد بعين و نون از عناء به معنى هم، و شغل يا از عناء به معنى تعب باشد.
............................
