تنبيه: چونكه صلوات و درود براى كسى نمودن يا فائده ى او راجع به كسى است كه صلوه مى فرستد يا بر كسى كه از براى او فرستاده شده و على اى تقدير سبب نفعى از منافع است و ملك مقرب و نبى مرسل ايشان نزد معبود به حق اكرم و اجل هستند از ساير اصناف مخلوق پس كسى كه محب و مخلص حضرت معبود است و راى او چيزى نظر او چيز نيست بناء منفعت بردن دارد يا منفعت رساندن لابد مقربين حضرت معبود يا واسطه ى فيض هستند يا به ايشان فيض مى رسد و اين مطلب روشن است به مقايسه ى سلطان ظاهر و اركان مملكت او.
اللغه: حمله، جمع مكسر حامل به معنى بردارنده و به دوش گيرنده است.
عرش و عريش جاى بلند و مراد از آن در كتاب و سنت و السنه ى مردم آن ظرفى است كه وعاء جميع ماسوى الله است.
فتور: سستى مقابل قوت است.
سام: ملال و دلتنگى داشتن است.
حسر: انقطاع و دست برداشتن.
ايثار: بثاء مثلثه به معنى اختيار كردن و جاى آوردن.
جد: بكسر جيم به معنى اجتهاد مقابل كوتاهى در امر كردن، و له: اشتغال.
التركيب: و حمله عرشك احتمال دارد و او عاطفه باشد بر صل على محمد در دعاء سابق و هذا هو الظاهر، و احتمال دارد كه استيناف باشد بنا بر اين احتمال حمله عرشك مبتدا است و خبر او محذوف اى مستحقون، لان تصلى عليهم، و احتمال دارد خبر فصل عليهم و انشاء خبر واقع شدن جايز باشد و بر سر خبر فاء داخل شود اگر چه مبتداء متضمن شرط نباشد و اين احتمال نيز نزد سيد شارح راجح است، الذين صفت حمله است كه بر تمام حالات بر ياء و نون خوانده شده است.
........................
