بخشی از دعای دوازدهم صحیفه سجادیه:
1- خداوند امور فاسد بندگانش را از راه توبه اصلاح
بر: به كسر باء به معنى خير و خوبى.
رياض: جمع روض به معنى بستان و باغ.
كيد: دشمنى كيد شيطان، و ساوس و فريب او است ما موصوله
عبارت است از مدد و يارى و به آنچه كه به او يارى نمايند به بندگان خود از لطف و كرم از ارسال رسل و حفظ به ملائكه و مهيا نمودن اسباب وصول به خير و خوبى يعنى رحمتى كه نگاه دارى تو ايشان را از معصيت خود و وسعت دهى تو از جهت ايشان در باغهاى بهشت و نگاه دارى تو ايشان را به آن رحمت، از دشمنى نمودن شيطان و مدد كنى تو ايشان را به رحمت خود بر آنچه طلب يارى و مدد نموده اند تو را به او از خوبى و نيكى، غرض از فقره ى اخيره آن است كه ايشان خود طالب خير و خوبى هستند و از جناب شما مدد و يارى مى خواهند پس شما رحمت خود را شامل ايشان كن تا كه ايشان خوبى كنند، ابوامامه از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت كند كه: خداى تعالى بر هر آدمى سيصد و شصت فرشته موكل گردانيده كه آفات را از وى دفع مى كند از جمله هفت فرشته ى هست كه بر چشم موكلند و همه شر شياطين را از او مى رانند چنانچه مگس را از انگبين رانند كه اگر لحظه ى از او غافل شوند شياطين او را از جاى خودش ربايند و در باديه ى هلاك اندازند، در روايت ديگر صد و شصت.
و قى: حفظ نمودن.
طارق و طروق: آن امرى را گويند كه غفلتا بر انسان وارد شود از اين جهت است كه كوبنده ى در خانه را طارق گويند يعنى حفظ كن تو ايشان را از حوادثى كه حادث مى شود در شب و روز مگر حادثه ى كه حادث شود در نيكى و خوبى.
........................
