• بخشی از دعای 49
خداوند شما را هدایت كرد، اما راه صلاح را نرفتید و در پی خواهش
به حسب تكوين كه عبادت و اطاعت و تذلل ننمايند الا او را از باب آن كه تضرع و ابتهال به هر شى در حاق واقع ابتهال به حق تعالى است اين است آن دين قيم يعنى آن طاعت قائم دائم كه ابدا ابا و عصيان بر نمى دارد به خلاف اوامر تكليفى تشريعى كه قابل اطاعت و اتيان و ابا و عصيان است و لكن اكثر الناس لا يعلمون يعنى پى بردن به اين مرتبه از توحيد تكوينى كه كل را مسخر و منقاد در تحت اوامر و نواهى خدا دانستن علم او خاص به طبقه انبياء و اولياء و كملين از اتباع آنها است و اكثر ناس از علم به او محرومند لذا حق تعالى به واسطه تنبيه و ارشاد پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم در اول امر به اين مقام از توحيد و مغلوبيت تمام در حيطه نفوذ امر غالب خود براى تسليه او مى فرمايد و لو شآء الله لجمعهم على الهدى فلا تكونن من الجاهلين به آن كه خود آنها را به اراده و استقلال خود قادر در عدم قبول ايمان دانى چه ان الله يضل من يشآء و يهدى من يشآء اين است كه معصوم در فقره دعا عرض مى نمايد و لن يستطيع من كره قضاك ان يرد امرك و لا يمتنع منك من كذب بقدرتك لن نفى ابد مى كند و استطاعت به معنى قدرت و طاقت است يعنى نيست هرگز كسى كراهت داشته باشد از قضا و قدر تو قادر بر رد امر تو چنان كه يكى از قضاياى حتمى حق كه اغلب ناس از باب عدم علم به نتيجه عاقبت او مكره از اويند و توانائى بر رد او ندارند قضاى موت است كه با كمال كراهت قادر بر دفع او از خود نيستند.
.......................
پایگاه تخصصی صحیفه سجادیه
