بخشی از دعای دوازدهم صحیفه سجادیه:
1- خداوند امور فاسد بندگانش را از راه توبه اصلاح
سپس امام سجاد عليه السلام با تعبير كنايى ديگر درخواست فرموده است كه پرهيزگارى مطلق و بى نهايت به وى عطا فرمايد . تقواى حالتى نفسانى ، عقلانى است كه انسان را در لغزنده ترين دام هاى ابليس نگاه مى دارد و اين حالت نفسانى در مقابل فريب قرار دارد كه به معناى فرو رفتن در جهل و گمراهى است و ضد رشد مى باشد . تقوا متضمن آگاهى و مصونيت از لغزش و در نتيجه موفقيت و كاميابى است و شخص متقى در آن نقطه اى كه لغزشگاه عموم افراد است ، با صلابت و در اوج تعادل عبور مى كند . به همين ويژگى سعادت آفرين است كه موجب شده قرآن كريم تقوا را معيار ارزشمندى آدمى به شمار آورد و هم از اين رو پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرموده است :
ان أكرمكم عندالله أتقاكم ، و ليس لعربى على عجمى فضل الا بالتقوى ؛
پرهيزگارترين شما ، محبوب ترين افراد نزد خدا است و عرب بر عجم برترى ندارد ، مگر به تقوا .
در اين كلام نورانى تمامى ملاك هاى فخرفروشى محكوم شده است و طايفه گرايى ، شهرت و پول پرستى و ... كه چه بسا مايه ى خون ريزى ها و بدبختى هاست و مردم را از مرحله ى انسانى ساقط كرده و به مرتبه ى حيوانى مى كشاند ، معيارهاى پوچ و بى ارزش شمرده شده است و تنها قدرتى كه در لغزشگاه هاى هولناك ، نگاهدار آدمى است ؛ يعنى تقوا تنها مايه ى افتخار شناخته شده است.
.........................
