نیاز و نیازمند
• بخشی از دعای 12
ای حاجتمندان! بدانید كه برای حوائجتان جز در خانه
امام سجاد عليه السلام در اين فراز از دعا توفيق يافتن در دعا را وابسته به تقدير الهى مى دانند ؛ يعنى مشيت حق بايد راه گشاى حركت قربى دعا كننده باشد و طبعا اين حسن تقدير ، خود از بزرگ ترين نعمت ها و درهاى رحمت الهى است كه بر روى بنده گشوده شده است ، زيرا چه بسيارند مردمانى كه به گرفتارى هاى گوناگون و كمر شكن مبتلا مى گردند ، ولى هرگز در دعا به روى آنها باز نمى شود و توفيق دست تضرع به آسمان دراز كردن را نمى يابند . پس معلوم است كه موفقيت در دعا ، خود بخش مهمى از رحمت حضرت حق است و نشانه ى اراده ى خير خالق براى بنده ى خود مى باشد .
مشروط بودن دعا به برداشته شدن موانع اجابت
از سوى ديگر ، امام عليه السلام اجابت را مشروط به اين مى داند كه خداوند متعال موانع سر راه اجابت را برطرف فرمايد ، چه اگر چه برداشته شدن مشكلات عادتا محال مى نمايد ، ولى آن چه براى ما بسيار مشكل است ، براى خدا بسيار آسان است . بدين ترتيب ، سختى هاى بسيار در اثر دعا به آسانى تبديل مى شود .
دعا در حال سجده
نكته ى ديگر آن كه حضرت امر فرموده كه دعا كننده در سجده دعا كند ؛ چنان كه در روايت آمده است :
أقرب ما يكون العبد من الله - عز و جل - و هو ساجد ؛
نزديك ترين حالات عبد به خالق خود در حال سجده حاصل مى شود .
نيز امام صادق عليه السلام فرمود :
أقرب ما يكون العبد من ربه اذا دعا ربه و هو ساجد ؛
دعاى در حال سجده نزديك ترين مقام بنده به حضرت حق است .
هم چنين «عبدالله بن هلال» مى گويد : از دل تنگى خود نزد امام صادق عليه السلام گله كردم كه اموالم متفرق شده و گرفتارى ، مرا در برگرفته است . حضرت فرمود :
عليك بالدعاء و أنت ساجد ؛
حتما در حال سجده به دعا بپرداز.
خواجه حافظ شيرازى نيز در موارد متعدد مى گويد :
1. هر گنج سعادت كه خدا داد به حافظ
از يمن دعاى شب و ورد سحرى بود
2.بيار مى كه چون حافظ مدامم استظهار
به گريه سحرى و نياز نيم شب است
3. چه شكرهاست در اين شهر كه قانع شده اند
شاهبازان طريقت به مقام مگسى
بال بگشا و صفير از شجر طوبى زن
حيف باشد چو تو مرغى كه اسير قفسى
آرى ، اكنون كه تمامى ذرات جهان در سجده و ذاكر و تسبيح گوى حضرت حق هستند ؛ چنان كه قرآن كريم مى فرمايد :
(ألم تر أن الله يسجد له من فى السموات و من فى الأرض و الشمس والقمر و النجوم و الجبال و الشجر و الدواب و كثير من الناس)؛
آيا نمى بينى ساكنان آسمان و زمين و نيز خورشيد و ماه و ستارگان و كوه ها و درختان و همه ى جنبندگان و بسيارى از مردم در برابر عظمت حضرت حق سجده مى كنند .
چه خوب است از سجده و حال خوش آن ، غفلت نورزيم و گاه گاهى خدا را در حال سجده ياد كنيم . سعدى مى گويد :
دوش مرغى به صبح مى ناليد
عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش
يكى از دوستان مخلص را
مگر آواز من رسيد به گوش
گفت : باور نداشتم كه تو را
بانگ مرغى چنين كند مدهوش
گفتم : اين شرط آدميت نيست
مرغ تسبيح گوى و من خاموش
................................
