بخشی از دعای دوازدهم صحیفه سجادیه:
1- خداوند امور فاسد بندگانش را از راه توبه اصلاح
خواندم تو را اى پروردگار من درويش، زارى كننده، ترسنده، هراسنده
فقير و بيچاره به سوى تو شكايت مى كنم به سوى تو.
اى پروردگار من از سستى نفس خودم از شتاب كردن در آنچه وعده دادى بر آن دوستان خود را، و دورى نمودن از آنچه ترسانيده ى دشمنان خود را و بسيارى اندوه مرا و وسوسه ى نفس خود را.
اى پروردگار من رسوا مكن مرا به پنهانى من، و هلاك مكن مرا به گناهان من.
انسان بيچاره مبتلا به گناه گناه گاهى سبب شود او را خوار نمايد در دنيا و آخرت، و گاهى او را هلاك و نابود نمايد، يعنى سبب شود كه در آتش بسوزد.
مى خوانم تو را پس بدون مهلت اجابت مى كنى تو مرا اگر چه هستم دير جواب هنگامى كه مى خوانى تو مرا.
بلى مقايسه نيست ما بين اجابت بنده با اجابت خدا زيرا كه خداى عزوجل لايزال در مقام افاضه ى فيض و رافت است و بنده در مقام طغيان و تمرد است.
حضرت حجه الله فى الارضين عجل الله تعالى فرجه در دعاى افتتاح مى فرمايد تو مرا مى خوانى من كناره مى كنم از تو و روى برمى گردانم و تو مرا دوست دارى من تو را دشمن دارم.
سئوال مى نمايم من تو را هر چيزى كه مى خواهم از حاجات خود هر جا كه بوده باشم مى گذارم نزد تو راز و سر خود مرا.
پس نمى خوانم من سواء تو را و اميد ندارم من غير تو را.
ايستاده ام در خدمت تو مى شنوى كسى را شكايت نموده است به سوى تو ملاقات مى كنى كسى را كه تفويض كار خود به سوى تو نموده است، خلاص مى كنى تو كسى را كه چنگ به تو زده است، و مى گشائى از كسى كه ملتجى ء به تو شده است.
اى خداى من منع مكن تو مرا از خوبى آخرت و دنيا.
از جهت كمى ثناء من تو را.
بيامرز مرا آنچه كه مى دانى از گناهان من.
اگر عذاب كنى تو مرا پس منم ظالم تفريطكننده ضايع كننده ى گناهكار تقصيركننده خوابنده غفلت كننده نصيب خود را.
و اگر بيامرزى تو مرا پس توئى مهربانترين مهربانى دارندگان اللهم اغفر لنا.
.........................
