برنامه روزانه یك مسلمان
بخشی از دعای ششم صحیفه سجادیه
یك مسلمان باید برنامه
بود از دعاى آن امام بزرگوار در وقتى كه سئوال عافيت از خدا مى نمود و شكر عافيت.
عافيه: اسم مصدر است يعنى بهبودى از مرض و دفع آلام و اسقام و مكاره خواه آلام جسديه باشد يا آلام قلبيه.
جلله: غطاه و منه جل الفرس.
حصنه: حفظه و منه احصنت فرجها.
صدقه: چيزى به غير دادن به وجه خاص.
فرش: بساط.
اصلاح: ازاله ى فساد چون عافيت بر او ثمرات و فوايد مرتب است لذا امام عليه السلام سئوال از او به جهتى و جهاتى نموده است.
يعنى: خدايا رحمت فرست بر محمد و آل او و بپوشان تو مرا به عافيه خود و فراگير مرا به عافيت خود و اكرام نما مرا به عافيت خود، و حفظ نما مرا به عافيت خود، و بى نياز نما مرا به عافيت خود، و صدقه بده بر من به عافيت خود، و مرا جا ده در عافيت خود، و اصلاح نما براى من عافيت خود را و جدائى نينداز ما بين من و عافيت خود.
مروى است كه هيچ چيز نزد پيغمبر خوشتر نبود از اينكه از خدا سئوال نمايد از طلب عافيت.
شفا: زوال مرض يا عود نمودن اخلاط به سوى اعتدال، عاليه يعنى بلند به حسب مرتبه كه به او مرض نرسد،
كافيه: يعنى حاجت به دوا نداشته باشد.
ناميه: يعنى زيادتى.
يعنى: او را مراتب صعود باشد نه نزول، عافيت مفعول مطلق است بقيه ى اوصاف صفات او هستند.
يعنى: خدايا رحمت فرست بر محمد و آل او و عافيت بده مرا عافيت دادنى كه اين صفت داشته باشد كافيه شافيه بلند مرتبه باشد زياد شونده باشد عافيتى كه توليد نمايد در بدن من عافيت ديگر را عافيت دنيا و آخرت.
............................
