بخشی از دعای دوازدهم صحیفه سجادیه:
1- خداوند امور فاسد بندگانش را از راه توبه اصلاح
منت بگذار تو بر من به زايل شدن مرض و ايمنيه و سالم بودن در دين من و بدن من، و بينائى در قلب من و گذشتن در كارهاى من و ترسيدن مر تو را، و توانائى بر آنچه كه امر فرمودى تو مرا به او از بندگى نمودن تو، و دورى نمودن از آنچه نهى فرمودى مرا از عصيان تو.
خشيه، و خوف: ظاهر آن است كه ميان آنها از نسب عموم من وجه باشد زيرا كه خشيت فروتنى نمودن يعنى ظهور انكسار در جوارح مى خواهد مع ذلك او را ترس و بيم باشد يا نه و خوف آن ترس و بيم است كه در قلب پيدا شود خواه او را در جوارح انكسار باشد يا نه.
نفوذ: عبارت است از پارچه نمودن تير نشانه خود را و بيرون رفتن و در اين مقام كنايه است از مضى امر و گذشتن و صورت پذيرفتن او.
و آل رسولك عطف است بر قول او رسولك.
يعنى: خدايا منت گذار تو بر من بر حج و عمره و زيارت نمودن قبر پيغمبر تو كه رحمت و مهربانى و بركت تو بر او و بر آل او باد، و زيارت نمودن آل رسول تو هميشه مادامى كه باقى گذاشته ى مرا در امسال و در همه سال.
از حضرت صادق (ع) مرويست كه آن بزرگوار فرمود كه: حضرت ختمى مآب صلى الله عليه و آله فرمود كه: حج ثواب او بهشت است و عمره كفاره ى گناه است.
زيد شحام روايت مى كند مى گويد: عرض نمودم خدمت حضرت صادق (ع)
و آل رسولك عطف است بر قول او رسولك.
يعنى: خدايا منت گذار تو بر من بر حج و عمره و زيارت نمودن قبر پيغمبر تو كه رحمت و مهربانى و بركت تو بر او و بر آل او باد، و زيارت نمودن آل رسول تو هميشه مادامى كه باقى گذاشته ى مرا در امسال و در همه سال.
از حضرت صادق (ع) مرويست كه آن بزرگوار فرمود كه: حضرت ختمى مآب صلى الله عليه و آله فرمود كه: حج ثواب او بهشت است و عمره كفاره ى گناه است.
...............................
