اللغه: هوى عبارت است از خواهش نفسانى كه از روى قوت نفس اماره حاصل شود به سوى امورى كه او مخالف شرع است و از اين قيد معلوم شد فرق ما بين او و شهوت زيرا كه ذكر شده است كه شهوت عبارت است از ميل نفس، به ملائمات خود و او اعم است از اينكه خارج از حد شرع باشد يا نه به خلاف هوا از اين جهت است كه خلاق عالم در ذم متابعين هوى تعبير از ايشان به مشرك نموده است و مى فرمايد: ايشان خدايان متعدده قائل شدند و ايضاء مى فرمايد: كه متابعت هواى خود نكنيد كه شما را گمراه كند از راه خدا و غير اينها.
مخالفت نمودن راه راست و طريق مستقيم را و اين هدايت كه امام (ع) استعاذه جويد از مخالفت او هدايت در اصول دين است زيرا كه طرق وصول او و مقدمات او واضح و هويدا است تحصيل آن سهل و بعد از اينكه هدايت حاصل شود مخالفت او را عقل قطعى حاكم بر قبحست.
اللغه: سنه مقدمات نوم، در فارسى تعبير به چرت و در عربى خفقه گاهى سنه گويند نفس نوم اراده كند مجازا و در اينجا هر دو مناسب، غفلت بى التفاتى قريب نسيان گاهى از بابت عدم اعتناء بر معالم دين و اهتمام در آن فراموشى نمايد او را اين نحو غفلت و فراموشى موجب خذلان و عذاب اخروى است.
..........................
