آن گاه امام معصوم عليه السلام تفكر در قدرت خدا را خواسته است . تفكر به معناى حركت عقل از بديهيات به طرف نظريات است ، تا بتواند حقايق مجهول را به واسطه ى معلومات كشف كند و قدرت الهى را در صنع او كه آغاز و انجام عالم را فراگرفته است ، ببيند و عجايب صنع را كه بسيار پيچيده است ، در حد توان علمى خود دريابد ، زيرا اذهان ساده و ابتدايى نيز از دريافت عظمت صنع بى بهره نيستند و هر كسى در حد ظرفيت فهم و عقل خود از منبع صنع بى پايان فيض الهى بهره ور خواهد بود و اصولا تفكر به اين دليل بزرگ ترين عبادت قلمداد مى شود كه دگرگونى همه جانبه اى در روش زندگى انسان ايجاد مى كند و فرد منحرف پس از شصت يا هفتاد سال ، به سبب تفكر ناگهانى ، مسير خود را به سوى حق سبحانه و ارزش هاى متعالى عوض مى كند و در جاده ى مستقيم هدايت گام برمى دارد ؛ بدين سبب پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود : «تفكر ساعة خير من عبادة ستين سنة.» ، يا اين كه : «خير من عبادة سنة.» به هر ترتيب ، اين كه يك ساعت انديشه كردن بهتر از يك سال يا شصت سال عبادت است ، به چگونگى انديشه ورزى و عمق آن مربوط مى شود ؛ آن چنان كه گاهى پرتو انديشه ، يك سال و گاهى شصت سال و در مواردى سراسر عمر فرد را روشن مى سازد .
از اين رو ، امام رضا عليه السلام فرمود :
ليس العبادة كثرة الصلاة و الصوم ، انما العبادة التفكر فى أمر الله – عزوجل - ؛
عبادت، زيادى نماز و روزه نيست ، بلكه عبادت تفكر در امر خداوند – عز و جل – است.
درخواست عدم غفلت از دشمن
آن گاه امام عليه السلام تدبير عليه دشمنان را تقاضا نموده است ، تدبير به معناى عاقبت انديشى است ؛ به گونه اى كه انسان با لحاظ مقدمات موجود ، آينده را حدس بزند . اين درخواست در واقع هشدارى است به امت كه مبادا از دشمن غافل شوند ، چرا كه غفلت از دشمن ، شبيخون دشمن را در پى خواهد داشت.
.............................
