• بخشی از دعای شانزدهم
1- خداوند هر كس را كه پس از توكل به او، درباره فقرش شكایت به
ولد: به فتح لام و به ضم و سكون لام اطلاق بر واحد و جمع هر دو مى شود ولد به كسر واو لغت در ولد به ضم و در نسخه شهيد به خط او نقل شده است ولده جميعا، سيد داماد فرمود: قصد كرد به جميعا ولدى بالتحريك و ولدى به ضم واو و سكون لام و ولد به كسر واو و سكون لام بعضى از فضلا ايراد كرده اند كه جميعا تاكيد است نه اشاره به لغات، آخوند فيض در حاشيه ى خود گويد مراد سيد آن است كه جميعا در كلام شهيد نه اينكه اصل دعا است بلكه اشاره است به صحت لغات.
امتاع: از متع به معنى نفع بردن اين باب اگر چه باب افعال است لكن امتاع معنى مجرد او مراد است يعنى بهره مند شدن، بعضى گفته اند: امتاع خود متعدى هست لكن نه به معنى خود بلكه به معنى تعمير، و باء در بهم به معنى مع است با اينكه امتاع به معنى خود بوده باشد يعنى نفع بردن با ايشان فتامل.
عنيت: مبنى از براى مفعول و تاء او مضموم يعنى در هر چيزى كه عنايت كرده مى شوم من به او از امر ايشان. مبنى از براى فاعل هم به همين معنى است لكن قليل است.
يعنى: اى خداى من مددنما تو در زندگانى ايشان و زياد نما از براى من در مدت عمر ايشان و پرورش ده از براى من كوچكشان را و قوت بده از براى من ناتوان آنها را و محكم نما تو از براى من بدنهاى ايشان را و دينهاى ايشان را و عافيت بده ايشان را و تن و اعضاى ايشان را و در هر چه مقصود من است از كار آنها.
ادرار: ماخوذ از در و در اللبن كثيره
يعنى: روان گردان براى من و بر دست من روزى آنها را
ابرار جمع بار يعنى نيكوكار بصراء جمع بصير يعنى بينا در امور.
و بگردان آنها را خوبان و پرهيزگاران دانشمندان شنوندگان اطاعت كنندگان براى تو و دوستان نصيحت كنندگان و مر تمام دشمنان تو را دشمن داران و كينه داران، اجابت نما.
.............................
