• بخشی از دعای 49
خداوند شما را هدایت كرد، اما راه صلاح را نرفتید و در پی خواهش
اللغه: دنامنه و دنا اليه يدنو و دنو: نزديكى و قرب. و نزديك شدن خداوند از عبد تفضل و افضال است نه نزديكى مكان و نزديك شدن عبد از خداوند مخصوص بودن اوست به صفاتى كه صحيح است كه ذات خدا و ند به آن صفات متصف باشد مانند حكمت و علم و رحمت و غير ذلك- از صفات، و آن نخواهد بود مگر به پاك نمودن كدورات جهل و غضب و صفات رذيله و كم نمودن حاجتهاى بدنى به اندازه اى كه بشر بر او قدرت داشته باشد و اين قرب قرب روحانى است نه قرب جسمانى و بدنى و اين مضمون در روايت وارد شده كه: " من تقرب منى شبرا تقربت منه ذراعا.
و اى آن كسى كه نزديك مى شود به كسى كه از او نزديك مى شود
يدعو: يعنى مى خواند و دعوت مى كند يعنى كسى كه از او روى گردانده او را به طرف خود مى خواند و آن عبارت از امر اوست گناهكاران را به توبه نمودن و تشويق عاصيان را به برگشتن به سوى او.
و در بعضى نسخ به جاى ادبر اعرض آمده و او هم به همين معنى خواهد بود.
و اى آن كسى كه مى خواند به سوى خود كسى را كه از او رو گردانيده.
اللغه: التغيير: التبديل و تغيير نعمت عبارت است از سلب آن و تبديل شدن آن به نقمت:
نقمت مثل كلمت انتقام گرفتن به عقوبت و چون سنت الهى بر اين جارى شده كه گناهكاران را مبادرت در انتقام و عجله در عقاب نكند بلكه به آنها مهلت دهد تا از گناه خود به سوى اطاعت و بندگى برگردند و از تاريكى جهل به سوى نور حقيقت روانه شوند.
شرح: يعنى اى آن كسى كه تبديل نمى نمايد نعمت را و مبادرت و شتاب نمى كند در عقوبت
قول آن حضرت: يثمر الحسنه حتى ينميها، يعنى او را بارور كند و مرتب كند به او منافع زيادى و اصل او از ثمره درخت است و او چيزى كه از بار و محصول درخت خورده مى شود و اثمره از باب افعال است يعنى صيره ذا ثمر و اين معنى در عبارت دعا مراد است.
ينمى: زياد مى كند.
يتجاوز عن السيئه: مى بخشد و محو مى كند بدى و گناه را.
يعغى از عفا به معنى كهنه شدن و محو شدن و مراد به نوشتن اوست در صحيفه ى اعمال و چشم پوشيدن از او، و اگر به تشديد فا باشد به معنى محو نمودن و آثار او را از بين بردن خواهد بود، و صيغه ى مضارع در اين فقرات براى دلالت كردن بر دوام و استمرار است.
و اى آن كسى كه مى پروراند حسنه را تا زياد مى كند او را، و مى بخشد از بدى تا محو مى نمايد او را.
.........................
